کشف دیوارهای ناپیدا مرموز در فضا

محققان به انجام تحقیقات درباره فضا ادامه می دهند و هرازگاهی شاهد کشف موضوعات جالبی درباره فضا هستیم.

کشف دیوارهای ناپیدا مرموز در فضا، دانشمندان گمان می کنند که «نیروی پنجم» ممکن است در فضا کار کند. این نیرو که به اعتقاد آنها با واسطه ذره ای فرضی به نام تقارن ایجاد می شود، مسئول ایجاد دیوارهای نامرئی در فضا است.

دیوارها لزوماً مانند دیوارهای یک اتاق نیستند. در عوض، آنها بیشتر شبیه موانع هستند. و آن‌ها می‌توانند به توضیح بخشی جذاب از فضا کمک کنند که اخترشناسان را برای مدتی طولانی سر خود را خاراند.

مدل ماده تاریک سرد لامبدا (ΛCDM) مدل استاندارد فعلی است که ما برای توضیح کیهان‌شناسی استفاده می‌کنیم. با این حال، یک چالش گیج کننده برای این مدل وجود دارد، و گاهی اوقات آن را جمع نمی کند.

بر اساس آن مدل، کهکشان های کوچک باید در مدارهای آشفته اطراف کهکشان های بزرگتر توزیع شوند. با این حال، اکثر کهکشان‌های کوچکی که به دور کهکشان‌های بزرگ‌تر می‌چرخند، در صفحات نازک تخت قرار گرفته‌اند. این صفحات یا دیسک ها شبیه به حلقه های زحل هستند. تقریباً گویی دیواری نامرئی در فضا وجود دارد که کهکشان ها در کنار آن چیده شده اند.

این «ماهواره‌ها» که اخترشناسان اغلب به آن‌ها اشاره می‌کنند، می‌توانند در مدارهای همگام‌سازی شده در سراسر کهکشان ما یافت شوند. ستاره شناسان آنها را در کهکشان های همسایه نیز مشاهده کرده اند. در طول سال‌ها، دانشمندان توضیحات احتمالی زیادی را برای حل «مشکل دیسک ماهواره» ارائه کرده‌اند.

با این حال، این مطالعه جدید توسط محققان دانشگاه ناتینگهام، توضیح متفاوتی را برای این دیوارهای نامرئی در فضا ارائه می دهد. این مطالعه در حال حاضر از طریق سرور preprint arXiv در دسترس است.

برخلاف مطالعات گذشته در مورد این موضوع، این تحقیق جدید نشان می دهد که ذرات فرضی به نام متقارن می توانند دیوارهای نامرئی در فضا ایجاد کنند. ستاره شناسان این دیوارها را “دیوارهای حوزه” می نامند و آنها هستند که کهکشان ها را در مدارهای تصفیه شده خود نگه می دارند. به جای اینکه کهکشان ها در یک الگوی آشفته به دور خود بچرخند، همانطور که مدل ΛCDM نشان می دهد که باید.

محققان همچنین می گویند احتمال ۵۰/۵۰ وجود دارد که مناطق مختلف مقادیر متفاوتی را برای تقارن های آن اتخاذ کنند. این می تواند تفاوت هایی را که برخی کهکشان های بزرگتر در کهکشان های کوچکتر که به دور آنها می چرخند، توضیح دهد.

البته این فقط یک اثبات مفهوم است. اگر بخواهیم ثابت کنیم که دیوارهای نامرئی در فضا وجود دارد، باید وجود تقارن ها را ثابت کنیم. اینجاست که ابزارهای فضایی مانند تلسکوپ جیمز وب وارد عمل می شوند. همانطور که آنها بخش هایی از جهان اولیه را مشاهده می کنند، می توانند اطلاعات بیشتری در مورد این ذرات جدید و سازمانی که آنها به جهان می آورند به ما بیاموزند.