Call of Duty مشکلات زیادی دارد. حتی در هفت روز گذشته اسنادی منتشر شده است که نشان می دهد این سری با نیروهای مسلح ایالات متحده ارتباط نزدیکی دارد و نشان می دهد که این بازی یک روانی بزرگ و صنعتی نظامی است که برای نجات تصویر ماشین جنگی ایالات متحده و جذب نیرو طراحی شده است. رتبه های آن گویا این به اندازه کافی بد نیست، بخش‌های تک‌نفره بازی‌ها اغلب جنایات جنگی ایالات متحده را سفید می‌کنند و دولت‌های ملی دیگر را متجاوز نشان می‌دهند تا یوغ ظلم امپریالیستی آمریکا را کمتر ظالمانه جلوه دهند.
بازی Modern Warfare 2 بهترین بخش چندنفره سری Call of Duty را دارد، بنابراین، این که بگوییم من یک «بازیکن CoD گناهکار» هستم، به زبان ملایم است. کار کردن در این شغل به این معنی است که من احساس می کنم موظفم هر سال بازی های جدید این سری را بازی کنم – چه طور دیگری قرار است از این همه کلیک دوست داشتنی استفاده کنیم؟ – و هر چه سنم بالاتر می رود، بیشتر به ناهماهنگی بین آنچه در کره چشمم فرو می رود و آنچه واقعاً اتفاق می افتد نگاه می کنم. من در اینجا وارد بحث سرسخت نخواهم شد، اما وقتی با انتقادی و به عنوان یک قطعه تبلیغاتی درگیر می‌شویم، Call of Duty جذاب است.
اما این بحث برای زمان دیگری است. ما اینجا هستیم تا به صورت چند نفره صحبت کنیم. بازی با چکمه‌های روی زمین، تیراندازی با انقباض فوری، کشش‌های کشتار، و آشوب. این فرمول Call of Duty است و Modern Warfare 2 آن را با شکوه انجام می دهد. پس از بیش از ۵۰ ساعت صف به تنهایی در چند نفره، با گفتن این جمله مطمئن هستم: Call of Duty: Modern Warfare 2 بهترین بازی چندنفره ای است که این سری از روز های ایکس باکس ۳۶۰ دیده است.
اسلحه ها، برای شروع، خوب هستند. سرنوشت خوبه شما می‌توانید سنگینی، وزن و کشش هر دو بازوهای بزرگ و کوچک را احساس کنید، و حتی پس از چند مجله مهمات، می‌توانید با نحوه شلیک آن‌ها هماهنگ شوید، به لطف اینکه تسلیحات Infinity Ward چقدر خوب است. هر ضربه، هر ضربه، هر میلی متر عقب نشینی. همه قابل خواندن است، همه قابل تنظیم برای بازیکنانی که می خواهند یاد بگیرند چه کاری انجام می دهند.
سپس نقشه ها وجود دارد. من در اینجا وارد آن نمی‌شوم، برای یک تفکیک عمیق فقط می‌توانید لینک بالا را لمس کنید، اما طراحی نقشه خود را به جریان سخت‌تر و ریتمیک‌تری می‌رساند که به نظر می‌رسد این Call of Duty با آن معامله می‌کند. فرقی نمی‌کند با مین‌ها، بازی‌های خاکی و میدان‌های خود بازیکنی آهسته و آرام باشید، یا یک معتاد آمفتامین سریع، تپانچه‌دار دوگانه، راهی برای انجام این بازی وجود دارد… و مکانی برای شما در تنگنا -نقشه های ترسیم شده و خوش ساخت
من حتی تنظیمات کوچکی را که برای پیشرفت سلاح‌ها و The Gunsmith انجام شده است، و نحوه کنترل سلاح‌هایتان را دوست دارم. به جای اینکه فقط تفنگ تهاجمی استارت را تجهیز کنید و از آن استفاده کنید تا زمانی که انگشت ماشه شما از تمام پس زدن خارج شود، باید گزینه های دیگر را بررسی کنید تا قطعات بهتری را برای مورد دلخواه خود بدست آورید. استفاده از تفنگ های تیرانداز یا SMG برای باز کردن قفل انبارها یا لوله های بهتر الهام گرفته شده است – و من فکر می کنم بسیاری از بازیکنان به لطف این چرخش اجباری “لحظه های لامپ” را با بارگیری و سبک های بازی داشته اند.
روزی روزگاری، Call of Duty به عنوان معیاری برای تیراندازی های FPS در نظر گرفته می شد. بازی‌های CoD که شاید فقط توسط Battlefield (RIP) به چالش کشیده می‌شد، در این ژانر بی‌نظیر بودند – و در نمودارها نیز واقعاً به فیفا سقوط کردند. پس از راه اندازی فلاکت بار و (پیامدهای حمایت از زندگی مراقبت های ویژه) Vanguard در سال ۲۰۲۱، Call of Duty بازگشته و مانند همیشه جذاب است. و چه زمان خوبی بعید است که این سری بتواند شوک افت ۴۰ درصدی دیگر در فروش را در مقایسه با سال گذشته جذب کند.
برای آینده نیز نوید خوبی دارد. هنگامی که اکتیویژن و مایکروسافت در اوایل سال جاری شروع به دست گرفتن در انظار عمومی کردند، داستان هایی در مورد تعدادی از “کارمندان سطح بالا” در اکتیویژن شروع به پخش کردند – ظاهراً مقامات ارشد این ناشر در حال بررسی تغییر آهنگ انتشار سری Call of Duty بودند و دور شدن از تنظیمات فعلی بازی به عنوان یک فرنچایز سالانه. با توجه به اینکه از سال ۲۰۰۵ هر سال یک بازی وجود دارد، این چیز خوبی است.
این بدان معناست که ما می توانیم بیشتر Modern Warfare 2 و تعداد کمتری Black Ops 4 یا Vanguards را ببینیم. در حالی که برخی از تقصیرها را می‌توان متوجه Treyarch یا Sledgehammer برای فلاپ‌های قبلی دانست، اما در آنجا نیز فشاری بر Activision وجود دارد. مهلت سه ساله به سه استودیو برای ساختن سه بازی پرفروش، با تهوع تبلیغاتی مکرر، هرگز کارساز نبود. چیزی باید می‌داد، و شاید به توسعه‌دهندگان سرفصل استراحت داده و دیگر استودیوهای داخلی اکتیویژن (Toys For Bob، Beenox، Demonware، High Moon Studios، Radical Entertainment، و Vicarious Visions) را از معادن نمک Call of Duty رهایی بخشید.
زمان‌های توسعه طولانی‌تر، رویکردهای در نظر گرفته‌شده‌تر به سمت انتهای بازی‌های منتشر شده، و پشتیبانی بیشتر از استودیوی بازی‌سازی Xbox همگی می‌توانند با هم هماهنگ شوند تا مطمئن شوند که Call of Duty بعدی – و آنهایی که در نهایت به دنبال خواهند آمد – همگی عناوینی هستند که شایسته نام تجاری هستند. درست مثل Modern Warfare 2.
با این حال، در حال حاضر، من را می بخشید، زیرا من سه بازی دیگر را که در اختیار دارم برای بازبینی قرار می دهم و یک بار دیگر Kastov-762 خود را برمی دارم. یک هاردپوینت با نام من روی آن وجود دارد، و من چند توکن پاس نبرد برای کسب درآمد دارم.
