می توان گفت در اکثر سیارک ها طلا و سایر فلزات دیگر به حدی وجود دارد که می تواند نیاز چند نسل را تأمین کند. علاوه بر این دلایل فراوان دیگری نیز برای ارزشمند بودن سیارک ها وجود دارد. بنابراین با یک سیارک اسیر شده چه کار می توانیم کنیم یا چگونه می توان فلزات را از این اشیا سرگردان و دور دریافت کرد؟
شاید بهترین راه، آوردن سنگ های فضایی به زمین باشد. بیشتر فلزاتی که ما در زندگی روزمره خود استفاده می کنیم در اعماق زمین دفن شده اند. این عمق بسیار زیاد است زیرا در زمانی که سیاره ما هنوز در حالت ذوب شده بود، تقریباً تمام فلزات سنگین به هسته فرو رفتند، مکانی که رسیدن به آن بسیار دشوار و حتی غیر ممکن است.
در عوض رگه های قابل دسترسی از طلا، روی، پلاتین و سایر فلزات ارزشمند وجود دارد که ناشی از برخورد سیارک ها با زمین بوده است. این سیارک ها بقایای قطعه قطعه شده سایر سیارات به شمار می آیند، از این رو دارای ترکیب و عناصر مشابه با سیاره مادر خود هستند.
از طرفی دیگر برای به دست آوردن این فلزات نیازی به کاوش در هسته آن ها نیست. به عنوان مثال، سیارک ۱۶ Psyche تقریباً ۱۰ میلیارد کیلوگرم نیکل و آهن دارد و به تنهایی می تواند نیازهای صنعتی ما را برای چندین میلیون سال تأمین کند.
خیلی دور، خیلی سریع
مشکل اصلی سیارک ها، بسیار دور بودن آن ها از ما است. نه تنها به دلیل دور بودن (ده ها میلیون مایل حتی برای سیارک های نزدیک زمین)، بلکه از نظر سرعت نیز برای ما مشکلاتی به همراه دارند.
برای پرتاب از سطح زمین و حرکت به مدار، یک موشک باید سرعت خود را از صفر به ۸ کیلومتر بر ثانیه تغییر دهد. برای روبرو شدن با یک سیارک متوسط، موشک باید سرعت خود را ۵.۵ کیلومتر بر ثانیه دیگر تغییر دهد.
بازگرداندن سیارک اسیر شده به زمین
بنابراین به جای تلاش برای استخراج یک سیارک دور، چگونه می توانیم این سیارک اسیر شده را به زمین برگردانیم؟ ماموریت تغییر مسیر سیارک (ARM) ناسا تلاشی برای انجام این کار بود.
هدف این مأموریت گرفتار کردن یک تخته سنگ ۱۴ متری از یک سیارک نزدیک و بازگرداندن آن به فضای سیسلونار (مدار بین زمین و ماه) بود. جایی که در آن راحت تر می توانیم به مطالعه آن سیارک بپردازیم.
برای جابجایی سیارک اسیر شده، ARM از پیشرانه الکتریکی خورشیدی استفاده می کند که صفحات آن نور خورشید را جذب کرده و آن را به برق تبدیل می کند و به نوبه خود به یک موتور یونی نیرو می بخشد. این کار سریع نخواهد بود اما بسیار کارآمد است.
متأسفانه در سال ۲۰۱۷، ناسا ARM را لغو کرد اما به توسعه برخی از فناوری های مهم مانند استفاده از موتورهای یونی، در سایر پروژه ها ادامه می دهد. نسخه آینده ARM می تواند به طور بالقوه تکه های بزرگی از سیارک ها یا کل سیارک های کوچک را به فضای بیرونی نزدیک زمین ارسال کند.