سایه ها در طول تاریخ همواره یکی از بهترین مخفیگاه ها بوده اند. بر اساس مطالعه جدید ناسا، ممکن است سایه های روی ماه منبعی برای وجود آب باشند و آب موجود بر روی آن از سایه ای به سایه دیگر حرکت کند؛ حتی در نور روز.
دانشمندان مدتهاست که به بررسی شواهد وجود آب در ماه می پردازند – به ویژه در قطب ها که سایه دائمی وجود دارد – و می توان گفت وجود آن را پذیرفته اند. این اعتقاد یکی از دلایل اخیر برای تحقیق و اکتشاف بیشتر بر روی ماه است.
اما بخش هایی از ماه وجود دارد که گاهی در معرض تابش مستقیم خورشید و گاهی در سایه قرار می گیرد. پیش از این دانشمندان تصور می کردند که وجود آب یخ زده در این محیط ها دشوار باشد اما به نظر می رسد که اشتباه فکر می کردند.
نکته بسیار مهم این بود که مقدار آب اندازه گیری شده توسط SOFIA در صبح کاهش و سپس در بعد از ظهر افزایش می یافت. اگر میزان آب موجود به سادگی در حال تبخیر بود، مقدار آن در طول زمان باید به طور پیوسته کاهش می یافت.
همچنین این احتمال وجود دارد که آب در اثر برخورد های شهاب سنگ ها در گذشته در ساختار سنگی ماه محبوس شده باشد. اما یک توضیح منطبق بر داده ها این است که آب در طول یک روز قمری به نقاط مختلف ماه مهاجرت می کند. برای پی بردن به اینکه آیا این امکان وجود دارد، دانشمندان شروع به بررسی شرایط محیطی ماه کردند.
سایه های “دندانه دار” که در سطح ماه قرار داشت و با موقعیت خورشید در آسمان حرکت می کرد یکی از اصلی ترین نقاط مطالعه آنان بود. این سایه ها عمدتا توسط سنگ ها یا صخره ها ایجاد می شوند و معمولاً خیلی بزرگ نیستند.
خورشید دمای این مناطق را به شدت بالا برده و در برخی موارد به ۱۲۰ درجه سانتی گراد می رساند. پس از حرکت خورشید و قرار گرفتن ناحیه ای دیگر در سایه، دما می تواند به منفی ۲۱۰ درجه سانتی گراد برسد. گرما بین این دو ناحیه به طور موثر منتقل نمی شود زیرا ماه فاقد اتمسفری است که بتواند رسانایی حرارتی لازم را برای یکنواخت کردن درجه حرارت فراهم کند.
علیرغم تصور، ماه یک بیابان کاملاً بی هوا نیست و دارای یک “اگزوسفر” است که از مقادیر کمی گازها تشکیل شده که قبل از انفجار توسط بادهای خورشیدی به صورت گرانشی به سطح ماه متصل شده اند.
یخ آب که در مناطق سایه دار منجمد و سپس در معرض نور خورشید تبخیر می شود، احتمالاً به عنوان بخار به اگزوسفر می پیوندد و می تواند به منطقه سردتر و سایه دار منتقل شود و سپس به عنوان بخشی از چرخه یک روز قمری منجمد شود.
از نظر تئوری همه چیز خوب به نظر می رسد اما این موضوع تا اینجا فقط نظریه است. بنابراین برای تایید آن نیاز به اکشافات و تحقیقات بیشتری می باشد.
