به تازگی منجمان موفق شدند منشا امواج رادیویی به فاصله ۶۰ میلیون سال نوری را کشف کنند، کشفی که باید آن را یک حرکت بزرگ دانست.
منشا امواج رادیویی به فاصله ۶۰ میلیون سال نوری کشف شد، بطور کلی منابع رادیویی اجسام مختلفی در کیهان هستند که مقادیر نسبتاً زیادی امواج رادیویی ساطع می کنند. از جمله قوی‌ترین منابع چنین تابشی، تپ‌اخترها، سحابی‌های خاص، اختروش‌ها و کهکشان‌های رادیویی هستند.
اکنون، تیمی از ستاره شناسان به سرپرستی جوئل بالزان از دانشگاه وسترن سیدنی در استرالیا، کشف یک منبع رادیویی جدید را گزارش می دهند که ماهیت واقعی آن هنوز نامشخص است. هنگام رصد NGC 2082 با استفاده از رهیاب آرایه کیلومتر مربعی استرالیا (ASKAP)، آرایه فشرده تلسکوپ استرالیا (ATCA) و تلسکوپ رادیویی پارکز، آنها یک منبع رادیویی نقطه قوی را شناسایی کردند که در فاصله ۲۰ ثانیه قوسی از مرکز کهکشان قرار داشت. NGC 2082 یک کهکشان مارپیچی نوع G در صورت فلکی دورادو است که در فاصله ۶۰ میلیون سال نوری از زمین قرار دارد و قطر آن تقریباً ۳۳۰۰۰ سال نوری است.
ما مشاهدات پیوسته رادیویی NGC 2082 را با استفاده از تلسکوپ‌های ASKAP، ATCA و Parkes از ۸۸۸ مگاهرتز تا ۹۰۰۰ مگاهرتز ارائه می‌دهیم. با فاصله ۲۰ ثانیه قوسی از مرکز این کهکشان مارپیچی نزدیک، یک منبع رادیویی روشن و فشرده به نام J05414141. با منشا ناشناخته، محققان در مقاله نوشتند.
این مطالعه نشان داد که درخشندگی رادیویی J054149.24–۶۴۱۸۱۳.۷ در ۸۸۸ مگاهرتز در سطح ۱۲۹ EW/Hz است و دارای یک شاخص طیفی رادیویی مسطح (حدود ۰.۰۲) است. به گفته اخترشناسان، این سناریویی را که در آن J054149.24–۶۴۱۸۱۳.۷ ممکن است یک باقیمانده ابرنواختر (SNR) یا یک تپ اختر باشد، ناپسند است، و نشان می دهد که منبع ممکن است منشاء حرارتی داشته باشد.
محققان خاطرنشان کردند که ماهیت فشرده J054149.24–۶۴۱۸۱۳.۷ و موقعیت آن در حومه NGC 2082 یادآور انفجارهای سریع رادیویی (FRB) است. با این حال، نتایج نشان می‌دهد که J054149.24-641813.7 احتمالاً به اندازه کافی روشن نیست که بتواند یک منبع رادیویی پایدار با یک پیش‌ساز FRB تعبیه‌شده باشد.
اخترشناسان به این نتیجه رسیدند که محتمل ترین احتمال باقی مانده این است که J054149.24–۶۴۱۸۱۳.۷ یک منبع پس زمینه برون کهکشانی، مانند جرم شبه ستاره ای (QSO، اختروش)، کهکشان رادیویی یا هسته کهکشانی فعال (AGN) باشد. آنها افزودند که شاخص طیفی مسطح همراه با قطبش ضعیف در فرکانس‌های ۵۵۰۰ و ۹۰۰۰ مگاهرتز این فرضیه را تأیید می‌کند. با این حال، در حال حاضر هیچ داده جذب هیدروژن اتمی خنثی با وضوح بالا (HI) برای NGC 2082 وجود ندارد که بتواند این فرض را تایید کند.
نویسندگان مقاله توضیح دادند: “ما دریافتیم که احتمال یافتن چنین منبعی در پشت NGC 2082 1.2 = P است و نتیجه می گیریم که محتمل ترین منشاء برای J054149.24–۶۴۱۸۱۳.۷ یک اختروش پس زمینه یا کهکشان رادیویی است.”
